Filip Kino Seniora

Frankfurt 1943. Filip to niezdolny do głębszych uczuć kosmopolita i uwodziciel. Choć w Polsce stracił całą rodzinę, w sercu nazistowskich Niemiec z powodzeniem wymyka się śmierci. Ukrywając swoje żydowskie pochodzenie pracuje jako kelner w restauracji ekskluzywnego hotelu. Korzysta przy tym z­­e wszystkich uroków świata w otoczeniu luksusu, pięknych kobiet i przyjaciół z całej Europy. Jego życie to wielka, brawurowa prowokacja. Misternie zbudowany świat Filipa rozsypuje się jak domek z kart, gdy wojna zaczyna zbierać krwawe żniwo wśród jego najbliższych. Niebawem alianckie bombowce zmiotą z powierzchni ziemi tę tętniącą życiem wieżę Babel.
Powieść Leopolda Tyrmanda, na podstawie której powstaje film, została wydana w 1961 roku.

Film rekomendowany przez Zespół Edukatorów Filmowych :

Film, oparty na prozie Leopolda Tyrmanda, w której autor wykorzystał swoje doświadczenia z czasów wojny i okupacji. Pokazuje losy, postawy i decyzje młodych bohaterów. Wszystkie postacie występujące w tej historii są powiązane z tytułowym Filipem – polskim Żydem, któremu udało się opuścić warszawskie getto i próbuje jakoś funkcjonować we Frankfurcie.

Reżyser stawia w centrum opowieści bohatera bardzo nietypowego dla polskiego kina wojennego: zniechęconego oportunistę i obywatela świata, który jedynie prześlizguje się przez życie. Jednak pod płaszczykiem cwaniaka, cynika i podrywacza, kryje się wrażliwy młody człowiek, który próbuje poradzić sobie z traumą. Wszystkie jego czyny i wybory związane są w okolicznościami, wobec których postawił go los.

Obraz Michała Kwiecińskiego to inne spojrzenie na wojnę jako taką, bez popadania w wątki martyrologiczne czy patos, do których przyzwyczaiło nas polskie kino. Wojna jest tylko dekoracją – jak powiedział sam reżyser; jest tłem do opowiedzenia o samotności, traumie i poszukiwaniu miłości.

Filip wymaga widza dorosłego, dojrzałego, dysponującego wiedzą na temat realiów II wojny światowej – wówczas może stać się dającym do myślenia traktatem o ludzkiej naturze, moralności, oportunizmie i życiowej bierności.  Może też być punktem wyjścia do rozmowy o miłości i nienawiści oraz relacjach między ludźmi i społecznościami. Pokazując realia życia w czasie II wojny światowej stanowi znakomity kontekst w trakcie omawiania literatury i historii tego okresu.