Nienawiść

Opis

Słynny film z 1995 roku to opowieść o 24 godzinach z życia Araba Saida, Żyda Vince’a i czarnoskórego Huberta podczas których ważą się losy młodych ludzi. To moment decydujący po burzliwej nocy podczas której policja zraniła młodego Araba a jeden z funkcjonariuszy zgubił… broń.
Charakter tego głośnego obrazu, który krytyka uznała za “film dekady” tworzy paradokumentalny styl i niezapomniana ścieżka dźwiękowa. W jednej z głównych ról wystąpiła przyszła gwiazda francuskiego kina – Vincent Cassel.  “Nienawiść” przyniosła 28-letniemu reżyserowi nagrodę za reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, trzy Cezary (w tym za najlepszy film roku) a także nagrodę Europejskiej Akademii Filmowej dla najlepszego młodego europejskiego filmu roku.

MEDIA O FILMIE:
Znakomite, czarno-białe zdjęcia wysysają z betonowej dżungli to, co w niej radosne, tworząc obcy, pozbawiony słońca miejski krajobraz. Triumf Mathieu Kassovitza polega jednak na odnalezieniu człowieczeństwa w każdym z jego bohaterów, niezależnie od tego, czy jest to trójka przyjaciół, sympatyczny policjant czy staruszek, którego spotykają w toalecie.
Allan Morrison, Empire
„Nienawiść” to niezwykle inteligentne spojrzenie na idiotyczną rzeczywistość…  Lisa Nesselson, Variety

“Nienawiść” wyróżnia oryginalność stylu, paradokumentalna maniera (nieznani – wówczas – aktorzy, dynamiczne, czarno-białe zdjęcia i ostry montaż), a przede wszystkim odwaga zmierzenia się z palącym problemem społecznego odrzucenia, dotykającym zwłaszcza młodych reprezentantów mniejszości etnicznych i religijnych.
Konrad J. Zarębski, sfp.org.pl
“Nienawiść” jest, jak sądzę, filmem generacji X, cokolwiek to znaczy, ale bardziej dojrzałym i wnikliwym niż amerykańskie filmy generacji X. W Ameryce kurczowo trzymamy się idei, że mamy wybór, więc jeśli nasi bohaterowie z pokolenia X są wyobcowani ze społeczeństwa, to jest to ich wybór – ich „styl życia”. We Francji, mówi Kassovitz, to społeczeństwo dokonało wyboru.      Roger Ebert, rogerebert.com

Jak to często bywa z najlepszymi filmami, “Nienawiść” wydaje się być jeszcze lepsza z każdym mijającym rokiem… Koktajl Mołotowa lądujący na Ziemi w “Nienawiści” wciąż rezonuje jako symboliczna prowokacja, że jedynym sposobem na stworzenie trwałej pozytywnej zmiany jest wymazanie tego, co było wcześniej i rozpoczęcie od zera. A co może być bardziej buntowniczego?           Kaleem Aftab, BBC

Problematyka “Nienawiści” jest ponadczasowa. Film oddaje głos tym, którzy są uciszani, kiedy rozpaczliwie potrzebują być słyszani.     Conor Soules, Indiewire