Wszystkie odcienie światła

Opis

Zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem
monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.
Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prahy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy.
„Wszystkie odcienie światła” wprowadzają w świat aranżowanych małżeństw, religijnych podziałów, patriarchalnych tradycji, klasowych różnic, drapieżnej gentryfikacji. Subtelnie i z wyczuciem eksplorują intymny kobiecy mikrokosmos. Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie  światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek
współczesnego kina.

DLACZEGO WARTO OBEJRZEĆ TEN FILM?
1. Jeden z najoryginalniejszych fabularnych debiutów ostatnich lat. Payal Kapadia czaruje niepodrabialnym stylem i wciągającym, poetyckim sposobem narracji.
2. Ważny kobiecy głos z regionu świata, z którego tak rzadko docierają do nas filmy fabularne (nie gatunkowe ani bollywodzkie) zabierające stanowisko w ważnych – często
idących w kontrze do rządowych narracji – kwestiach.
3. Pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w Konkursie Głównym MFF w Cannes. Rodzimym poprzednikiem „Wszystkich odcieni światła” w wyścigu o Złotą Palmę był film „Swaham” (1994) w reżyserii Shaji’ego N. Karuna.
4. Jeden z najbardziej docenionych przez krytykę i prasę filmów 2024 roku. Film cieszy się wynikiem 100% pozytywnych recenzji krytyków w serwisie Rotten Tomatoes.
5. Zdobywca Grand Prix MFF Cannes oraz ponad 40 innych laurów, a także nominowany do ponad 90 różnych nagród, w tym Złotych Globów (Najlepsza Reżyseria, Najlepszy Film Międzynarodowy), nagród BAFTA (Najlepszy Film Nieanglojęzyczny), a także Critics Choice Awards czy Film Independent Spirit Awards.
6.  Obraz miłości i przyjaźni w wielkim mieście, z tym że „miejskim bohaterem” jest nie Nowy Jork, Londyn czy inna zachodnia metropolia – ale Mumbaj. Kapadia tworzy fascynujący portret tego pełnego sprzeczności miasta.
7. Przeplatające się ze sobą historie trzech kobiet w różnym wieku, z różnym bagażem doświadczeń i emocji oraz marzeniami czynią „Wszystkie odcienie światła” uniwersalnymi
filmem dla kobiet różnych pokoleń z różnych szerokości geograficznych.

Media :
Marzycielska i subtelna opowieść o współczesnym Mumbaju jest triumfem Payal Kapadii.   The Guardian
Kapadia ma niezwykły talent do odkrywania poezji w banalności codziennego życia.  Variety
Intymne spojrzenie na wielkomiejskie życie w pełnym dźwięków Mumbaju. The Wrap
Piękny film, który odbiera się niczym długi wydech, moment ulgi po ciasnym uścisku.  Independent
Niebywałe, że jest to pierwszy fabularny film tej reżyserki.  Co za talent! Observer
Payal Kapadia na tropie poezji miasta.   Filspotting
O kruchości życia i konieczności jego pielęgnowania.  New York Times
Piękny film zrealizowany okiem prawdziwej poetki.  The Mercury News
Prostota opowiadania tej historii hipnotyzuje.  Dwight Brown
Filmowy majstersztyk opowiedziany z niesamowitą kontrolą i siłą woli.   RogerEbert.com
Jeden z najlepszych filmów roku, niezależnie od formy, stylu czy języka. The New Yorker
Payal Kapadia opowiada z nutą romantyzmu, która przywodzi na myśl wielki romans Wong Kar-waia z Hongkongiem.  Screen Internationa