DOKUMENT O FÅRÖ

Opis

Obraz zrealizowany na wyspie, na której Ingmar Bergman spędził ostatnie lata swojego życia, to kontynuacja filmu „Dokument o Faro, 1969″. W tym pierwszym reżyser pytał młodych mieszkańców o ich plany na przyszłość. Teraz oglądamy losy tych postaci – ich dziecięce marzenia skonfrontowane z prozą dorosłego życia.

W poprzednim filmie „Dokument o Fårö 1969” szwedzki twórca opowiada o niewielkiej wyspie Fårö, którą odkrył poszukując lokacji do filmu „Jak w zwierciadle”. Reżyser od początku lat 60. systematycznie przyjeżdżał na wyspę, a w 2003 roku zamieszkał na niej na stałe. Zrealizowany w 1969 roku dokument nie opowiada jednak o Bergmanie, ale o samej Fårö i jej mieszkańcach. Bergman przedstawia problemy Szwedów zamieszkujących surowe miejsce, które pozbawione jest udogodnień i atrakcji dostępnych na kontynencie.

10 lat po realizacji tego fascynującego dokumentu, będącego niepowtarzalnym zapisem świadomości ludzi skazanych na życie w trudnych warunkach, z dala od wielkich miast, reżyser zdecydował się na swego rodzaju sequel. W „Dokumencie o Fårö 1979” Bergman powrócił do ludzi występujących we wcześniejszym o dekadzie dziele, by sprawdzić, jak potoczyło się ich życie.

(…) „Na Fårö znalazłem swój krajobraz, swój rzeczywisty dom. Jeśli chce się być dowcipnym, można mówić o miłości od pierwszego wejrzenia” – wspominał Bergman w autobiograficznej książce „Laterna Magica”. A przecież niewiele brakowało, by na bałtycką wyspę wybitny reżyser w ogóle nie dotarł. Gdy na początku lat 60. szukał plenerów do filmu „Jak w zwierciadle”, początkowo myślał o Orkadach. Szkockie wyspy okazały się jednak zbyt kosztowne i w ten sposób Bergman wylądował na maleńkiej Fårö. Został tam do końca życia” – pisze Jakub Demiańczuk w „Dzienniku”.